شعری از زنده یاد غلامرضا قدسی در رثای دکترعلی شریعتی مزینانی
غلامرضا قدسی سال ۱۳۰۴ در مشهد به دنیا آمد، نسب او به میرزا محمد جان قدسی مشهدی، شاعر مشهور دورهٔ صفویه می‌رسد.وی پس از گذراندن دورهٔ ابتدایی، به تحصیلات قدیمه روی آورد. او در ۲۱ آذر ۱۳۶۸در مشهد درگذشت.
خرم درین بهار گلستان نیست رنگ صفا به عارض بستان نیست
یک گل ندیده‌ام که درین گلشن همچون بنفشه سر به گربیان نیست
گل را نمانده ذوق شکفتن‌ها بلبل به باغ مست و غزل خوان نیست
گر سر گران نرفت نسیم از باغ یک گل چرا شکفته و خندان نیست
مانند زلف پر شکن سنبل آزاده نیست هر که پریشان نیست
باده زبان خموش بود سوسن زیرا که آن هزار خوش الحان نیست
غیر از غبار سوک پراکنده گویی که در فضایِ بیابان نیست
در خاک خفت آن که چو او بیدار امروز در سراسر ایران نیست
ای دُرّ که خفته در صدف خاکی چون گفتة تو گوهر رخشان نیست
تا دیده بستی ای همه اعضا چشم ما را به جز سرشک به دامان نیست
در این محیط از غم تو چون ابر چشمی ندیده‌ایم که گریان نیست
در گوش جان کشید سخن‌هایت آن کو ز جمع حلقه‌بگوشان نیست
پنهان ز دیده گرچه شدی لیکن از چشم جان خیال تو پنهان نیست
آسان ز هر چه دیده توان بستن صرف نظر ز یاد تو آسان نیست
بیتی سروده‌ام ز پی ترجیع لطفش نهان ز چشم سخندان نیست
تاریخ سال هجرت و مرگ تو بهتر از این دو مصرع شایان نیست
ای رهـــرو جهاد روانــت شاد پاینده با ندای تو شد «ارشاد»
به جمع شاهدان کویرمزینان در تلگرام بپیوندید: https://t.me/shahedanemazinan
درباره این سایت