شعری از محمد اسفندیاری – ۱۳۶۷
|
برای بزرگ منادی عرفان، برابری و آزادی: معلم شهید «دکتر علی شریعتی مزینانی»
با صید یک ماهی اقیانوس، اقیانوس است. و با برکشیدن یک ستاره آسمان، غرق ستارگان مرگ یک عروس دریایی نیز از وسعت دریا نمی‌کاهد. *** و جنگل را، خشکیدن یک درخت – اگرچه سرو – و باغ را، پژمردن یک گل – اگرچه سرخ – دستخوش نمی‌کند. *** اما تو؛ ای سرو از کویر خشکسار روییده سپیدار سرزمین سربداران سربدار سرزمین سرسپاران ای که با سیماب آتشین برآمدی و صبح راستین در آستین داشتی و با کلام سرخ و سبز خود سبزه در دست‌ها کاشتی؛ با مرگ تو – اگرچه از تبار بی‌مرگانی – کویر خشک دست، دستخوش شده است. *** اینک تو ای خورشید عالمتاب از پشت خاک، بر پشت خاک بتاب بر ما بتاب محمد اسفندیاری 5 تیر 1367 |
درباره این سایت